Deaminering

In het artikel van Deaminering zullen we een fascinerend onderwerp onderzoeken dat de belangstelling heeft gewekt van mensen van alle leeftijden en achtergronden. Of u nu op zoek bent naar informatie over Deaminering of gewoon uw kennis wilt verdiepen, dit artikel geeft u een gedetailleerd en uitgebreid overzicht van het onderwerp. Vanaf de oorsprong tot de nieuwste onderzoeken en trends, ik neem je mee op een reis door de belangrijkste en meest fascinerende aspecten van Deaminering. Maak je klaar om jezelf onder te dompelen in een wereld van ontdekken en leren terwijl we dit spannende onderwerp samen verkennen.

Deaminering is de reactie waarbij een aminogroep verwijderd wordt van een molecuul. In de biochemie is dit molecuul vaak een aminozuur of DNA-base, zoals cytosine. Het onderscheidt zich van transaminering waarbij het molecuul haar aminogroep afgeeft aan een alfa-ketozuur. Enzymen die deaminering katalyseren worden ook wel deaminases genoemd.

Deaminering vindt in het menselijk lichaam met name plaats in de lever, maar ook in andere weefsels zijn deaminase-enzymen aanwezig. In tegenstelling tot transaminering levert een deamineringsreactie vaak ammoniak op, dat giftig is. Deaminering van aminozuren vindt plaats bij een overtollige opname ervan of een energietekort.

Deaminering in het DNA

Cytosine

Deaminering van cytosine

Deaminering is een belangrijk DNA-basemodificerend fenomeen. Meestal gaat het om de hydrolysereactie van cytosine tot uracil, waarbij ammoniak vrijkomt. Geschat wordt dat spontane deaminering van cytosine in iedere lichaamscel ongeveer honderd keer per dag optreedt. De reactie wordt ook kunstmatig toegepast in onderzoek, door het toevoegen van bisulfiet, dat cytosine deamineert, maar gemethyleerd cytosine niet. Hierdoor is het mogelijk om de sequentie van gemethyleerd DNA te bepalen, door het niet-gemethyleerde cytosine (getoond als uracil) te onderscheiden van gemethyleerd cytosine (onveranderd).[1]

Zie ook