In de wereld van vandaag is DIW Records een terugkerend thema dat de aandacht heeft getrokken van miljoenen mensen over de hele wereld. De relevantie ervan overstijgt de grenzen en de impact ervan is op verschillende gebieden voelbaar. Sinds zijn opkomst heeft DIW Records de belangstelling gewekt van zowel experts als fans, waardoor debatten, onderzoek en reflecties zijn ontstaan die proberen de betekenis en invloed ervan op de samenleving te begrijpen. In de loop van de tijd is DIW Records een fenomeen geworden dat niemand onverschillig laat en gevestigde percepties en overtuigingen ter discussie stelt. In dit artikel zullen we de impact van DIW Records in verschillende contexten en de implicaties ervan op het dagelijks leven nader onderzoeken.
DIW Records[1] is een Japans jazz- en avant-garde platenlabel.
DIW Records is een sublabel van de firma Disc Union en is gespecialiseerd op de gebieden jazz en avant-gardemuziek. Producent van het label was Kazunori Sugiyama, die later met John Zorn het avant-garde-label Tzadik Records oprichtte. Bij DIW verschenen ook de eerste tien albums van Zorns Masada-project, zoals het album Masada: Alef en talrijke liveopnamen uit de New Yorkse club Soundscape, o.a. van Frank Lowe, Bill Laswells Material, Odean Pope, Arthur Rhames en het Sun Ra Arkestra. Enkele verdere vroege albums van Zorn werden bij het sublabel Avant van DIW uitgebracht.
DIW bracht sinds de jaren 1980 de muziek uit van het Art Ensemble of Chicago[2], van Rashied Ali, Geri Allen, Berlin Contemporary Jazz Orchestra[3], Marion Brown, Peter Brötzmann, George Cables, Steve Coleman, Stanley Cowell, Dave Douglas, Steve Grossman, Liberation Music Orchestra[4] van Charlie Haden, John Hicks, ICP Orchestra[5], Clifford Jordan, Ronald Shannon Jackson, Harold Mabern, David Murray, het Music Revelation Ensemble[6], James Blood Ulmer, David S. Ware en James Williams. Bij DIW publiceerden ook muzikanten van het Japanse jazz- en improvisatiecircuit zoals Kaoru Abe, Toshinori Kondo, Masahri Yoshida, Otomo Yoshihide en Masayuki Takayanagi. Het label bracht ook enkele herpublicaties uit van oudere opnamen van Blossom Dearie uit 1963 (Sings Rootin' Songs) en van het Sunny Murray Trio met Albert Ayler en Don Cherry uit 1965.