CryoSat

In het artikel dat we hieronder presenteren, zullen we dieper ingaan op het onderwerp CryoSat, waarbij we de verschillende aspecten en de relevantie ervan vandaag onderzoeken. CryoSat is een onderwerp dat de aandacht heeft getrokken van een breed spectrum van mensen, van academici en specialisten in het veld tot individuen die geïnteresseerd zijn in het begrijpen van de impact ervan op de samenleving. Door middel van een gedetailleerde en uitputtende analyse zullen we proberen de implicaties ervan te ontrafelen en een alomvattende visie te bieden waarmee onze lezers dit fenomeen beter kunnen begrijpen. Vanaf zijn oorsprong tot zijn evolutie in de loop van de tijd heeft CryoSat debatten en controverses gegenereerd die het tot een onderwerp van groot belang maken voor verschillende onderzoeksgebieden. Ga met ons mee op deze reis van ontdekking en reflectie over CryoSat!

CryoSat-2
Observatiesatelliet
Doel Veranderingen in dikte van ijskappen met grote precisie meten
Organisatie ESA
Datum lancering 8 april 2010
Gelanceerd met DNEPR-1
Ruimtehaven Kosmodroom Bajkonoer
Fysische gegevens
Massa 720 kg bij lancering
Baangegevens
Type LEO (Low Earth Orbit), niet-Zonnesynchroon
Hoogte 724 km
Inclinatie 92°
Instrumenten
SIRAL (SAR/Interferometric Radar Altimeter) = Radar-hoogtemeter
DORIS (Doppler Orbitography and Radiopositioning Integrated by Satellite) = Positiebepalingssysteem
LRR (Laserretroreflector) = maakt het volgen van de satelliet middels grondgebonden lasers mogelijk
Portaal  Portaalicoon   Astronomie
Aardwetenschappen

CryoSat is een wetenschappelijke aardobservatiesatelliet en is een van de Earth Explorer Opportunity-missies uit het Living Planet-programma van ESA. Het doel van deze missie is het meten van veranderingen in de dikte van de voornaamste ijslagen op aarde, zowel op land als op zee, in de noordelijke en zuidelijke poolgebieden, en dit met een hoge nauwkeurigheid en gedurende ten minste drie jaar. De metingen gebeuren met een radar-hoogtemeter. Deze gegevens moeten bijdragen aan de studie van de opwarming van de Aarde.

CryoSat-1

De oorspronkelijke CryoSat (later ook CryoSat-1 genoemd) ging verloren kort na de lancering op 8 oktober 2005 vanop Kosmodroom Plesetsk. De tweede en derde trap van de Rokot-KM-draagraket gingen niet los van elkaar, waarna ze samen met de satelliet in de Noordelijke IJszee neerstortten. De oorzaak bleek een fout in de software voor de raketbesturing te zijn.

CryoSat-2

CryoSat-2 tijdens tests bij IABG in Ottobrunn.

Omwille van het wetenschappelijke belang van de missie besloot ESA daarop om een tweede CryoSat te lanceren, de CryoSat-2 die op enkele aanpassingen na gelijk is aan de oorspronkelijke CryoSat en die eveneens door EADS Astrium is gebouwd. CryoSat-2 is met succes gelanceerd op 8 april 2010 vanop Kosmodroom Bajkonoer in Kazachstan met een DNEPR-1 draagraket. De eerste wetenschappelijke gegevens afkomstig van CryoSat-2 werden op 20 juli 2010 aan wetenschappers verspreid in het kader van de calibratie en validatie van de satelliet. Daarvoor worden de metingen van de satelliet vergeleken met gelijktijdig uitgevoerde metingen op de grond en vanuit vliegtuigen.[1]

Kenmerken van CryoSat-2[2]

" class="mw-editsection-visualeditor">bewerken | brontekst bewerken]
  • Afmetingen: lengte 4,6 meter; breedte 2,34 m
  • Gewicht bij lancering: 720 kg
  • Instrumenten:
    • Het instrument waarmee de dikte van ijslagen wordt bepaald heet SIRAL (SAR/Interferometric Radar Altimeter). Het heeft een verticale nauwkeurigheid van 1 tot 3 centimeter en een horizontale resolutie van ongeveer 300 m. De satelliet zal een gegeven plaats verschillende malen overvliegen, zodat de metingen veranderingen in de dikte aan het licht kunnen brengen.
    • Voor de nauwkeurige positiebepaling heeft de satelliet een radio-ontvanger DORIS (Doppler Orbitography and Radiopositioning Integrated by Satellite) en een LRR (Laserretroreflector) aan boord.
  • Omloopbaan: De satelliet heeft een niet-zonsynchrone, lage omloopbaan op 724 km hoogte met een inclinatie van 92°. Deze ongewoon hoge inclinatie is gekozen om de poolgebieden optimaal te kunnen observeren.