In de wereld van vandaag is Consonantie een onderwerp dat grote belangstelling en debat in de samenleving oproept. Van zijn impact op de economie tot zijn invloed op de populaire cultuur heeft Consonantie de aandacht getrokken van experts en het grote publiek. Naarmate de technologie vordert en trends veranderen, is Consonantie een populair onderwerp geworden dat voortdurend voorpaginanieuws in de media genereert. In dit artikel zullen we de verschillende facetten van Consonantie onderzoeken, de evolutie ervan in de loop van de tijd en de relevantie ervan in de hedendaagse wereld.
Consonant (Fr.) betekent in de muziek gelijkluidend, samenklinkend. Doordat de frequenties van de samenstellende tonen bij consonanten zich als eenvoudige gehele getallen verhouden, treedt tussen hun harmonischen weinig interferentie op, wat door ons gehoor als aangenaam of rustig wordt ervaren.
Een consonant interval is een combinatie van twee tonen, die op zichzelf een volkomen en bevredigend effect opleveren, dat wil zeggen, die niet noodzakelijkerwijs behoeft te worden gevolgd door een andere combinatie.
Een dissonant (niet samenklinkend) is het tegendeel van een consonant. Een dissonant wordt in een compositie meestal gevolgd door een consonant. Dit geeft de luisteraar een gevoel van spanning en oplossing in de harmonie.
Consonantie bij intervallen: (tussen haakjes de frequentieverhoudingen in de reine stemming)
Consonantie bij drieklanken:
Consonantie bij vierklanken zoals septiemakkoorden:
Opvattingsdissonant: Binnen een bepaalde muzikale context kunnen dissonanten optreden, die akoestisch consonant zijn, maar niettemin in deze context dissoneren. Dit verschijnsel heet opvattingsdissonant (bijvoorbeeld: de tweede omkering van de majeur (grote) en mineur (kleine) drieklanken).