Chuukeilanden
In dit artikel gaan we Chuukeilanden diepgaand analyseren, waarbij we de verschillende aspecten en mogelijke implicaties ervan onderzoeken. Chuukeilanden is een onderwerp dat de afgelopen jaren de aandacht van velen heeft getrokken, en de relevantie en impact ervan kunnen niet worden onderschat. Op deze pagina's zullen we Chuukeilanden vanuit verschillende perspectieven onderzoeken, vanaf de oorsprong tot het heden, inclusief de mogelijke toekomstige evoluties. We zullen zowel de meest positieve aspecten ervan als de uitdagingen die het met zich meebrengt behandelen, met als doel een compleet en evenwichtig beeld van Chuukeilanden te bieden. Wij hopen dat deze analyse bijdraagt aan het verrijken van de kennis over dit onderwerp en het bevorderen van een constructief debat eromheen.
Eiland van  Micronesië
| |||
|---|---|---|---|
  | |||
| Locatie | |||
| Land | Micronesië
| ||
| Eilandengroep | Carolinen | ||
| Locatie | Grote Oceaan | ||
| Regio |  Chuuk
| ||
| Coördinaten | 7° 25′ NB, 151° 47′ OL | ||
| Algemeen | |||
| Oppervlakte | 99,87 km² | ||
| Inwoners (2000) |
40465 | ||
| Lengte | 67 km | ||
| Breedte | 56 km | ||
| Hoogste punt | Winipot (443 m) | ||
| Overig | |||
| Aantal eilanden | 98 | ||
| Detailkaart | |||
| |||
| Overzichtskaart van de Chuukeilanden | |||
| Foto's | |||
.JPG)
| |||
| de Chuukeilanden vanuit de ruimte | |||
| |||
De Chuukeilanden (voorheen ook Trukeilanden) vormen een atol in de Grote Oceaan, die onderdeel uitmaakt van de Micronesische deelstaat Chuuk. Het hoofdeiland is Weno. De eilanden liggen in een kring en de binnenzee vormt een natuurlijke haven. De binnenzee heeft een maximale afmeting van 80 bij 50 kilometer.
De eerste opgetekende waarneming van de eilanden werd gedaan door de Spaanse ontdekkingsreiziger Álvaro de Saavedra in 1528. Het gebied maakte deel uit van de Spaanse Rijk, tot het in 1899 werd verkocht aan het Duitse Keizerrijk. Na de Eerste Wereldoorlog maakte het onderdeel uit van Japan.
Japanse basis
De eilanden vormden gedurende de Tweede Wereldoorlog een belangrijke basis voor de Japanse vloot voor operaties in het zuidelijk deel van de oceaan. Ze werden voorzien van bewapening om vijandelijke aanvallen met schepen en vliegtuigen te voorkomen.
De binnenzee werd frequent bezocht door Japanse marine- en koopvaardijschepen. De twee grootste slagschepen van de Japanse marine, de Yamato en haar zusterschip Musashi, lagen hier voor langere perioden.
Op 17 februari 1944 begon een tweedaagse aanval door Amerikaanse vliegtuigen. De Japanners hadden hiertoe aanwijzingen en diverse grote marineschepen waren op tijd vertrokken. Tijdens de luchtaanvallen werden desondanks bijna 50 schepen en 275 vliegtuigen vernietigd of beschadigd.[1] Veel schepen met hun lading liggen nog op de zeebodem.
-
Kaart met vaarroutes, de rede en Japanse scheepswrakken -
Japanse watervliegtuigbasis tijdens Amerikaans bombardement (februari 1944) -
Japanse tankette op het wrak van de Nippo Maru -
Mitsubishi G4M op de zeebodem
- ↑ (en) New York Times The Graveyard Lure of Truk Lagoon, The New York Times, 30 april 1972. (Geraadpleegd op 10 augustus 2019.)