Vandaag gaan we ons verdiepen in de fascinerende wereld van Carlo Andreoli. Dit onderwerp is door de geschiedenis heen het voorwerp geweest van studie, debat en reflectie, en heeft een impact gehad op verschillende aspecten van de samenleving. Sinds zijn opkomst heeft Carlo Andreoli een reeks belangrijke transformaties in het _var2-rijk teweeggebracht, die zowel bewondering als controverse hebben gegenereerd. Via dit artikel zullen we de verschillende aspecten met betrekking tot Carlo Andreoli diepgaand onderzoeken, van de oorsprong tot de huidige impact ervan, met als doel een alomvattende en verrijkende visie te bieden op dit onderwerp dat vandaag de dag zo relevant is.
Carlo Andreoli | ||||
---|---|---|---|---|
![]() | ||||
Opstandingskerk, Monnickendam
| ||||
Persoonsgegevens | ||||
Volledige naam | Carlo Marie Andreoli | |||
Geboren | Amsterdam, 17 maart 1945 | |||
Geboorteland | Nederland | |||
Beroep(en) | glazenier en glaskunstenaar | |||
RKD-profiel | ||||
|
Carlo Marie Andreoli (Amsterdam, 17 maart 1945) is een Nederlands glazenier en glaskunstenaar.[1]
Andreoli is een zoon van Andreas Hendricus Augustinus Andreoli (1898-1951), directeur van een rubbermaatschappij in Amsterdam, en Marie Jacqueline Wilhelmina Johanna Schwartz. Hij studeerde aan het Instituut voor Kunstnijverheidsonderwijs in zijn geboorteplaats, maar brak de studie voortijdig af en trad in 1963 in dienst bij het glasatelier Van Tetterode, waar hij een aantal jaren werkte. Hij leerde er werken met glas-appliqués en legde er contacten met vertegenwoordigers uit Amerika. Op uitnodiging trok hij enige tijd naar de Verenigde Staten, waar hij werkte bij Willet Stained Glass Studios in Philadelphia (1967) en later meedeed aan een tentoonstelling in het Museum of Contemporary Crafts in New York (1968).[2] In 1968 vestigde hij zich in Blaricum.
Zijn eerste grote opdracht kreeg Andreoli in 1967, hij maakte een abstract raam voor het Evoluon in Eindhoven geïnspireerd op de cellulaire wereld. Behalve glas-appliqués maakte hij ook glas-in-betonramen, wandobjecten en glasplastieken. Hij experimenteerde met nieuwe technieken en zorgde voor lichteffecten door het glas op een bepaalde manier te lijmen, slijpen of smelten. Naast glas verwerkte hij ook aluminium en plexiglas.[3] Vanaf 1974 richtte hij zich meer op de vrije kunst, waarbij hij maatschappelijke verschuivingen in beeld bracht door mensen in hun leefomgeving te portretteren. Na een familiebezoek aan de Verenigde Staten, waar hij zag dat blankhouten meubels in trek waren, richtte hij in 1976 de Blankhout Nederland Franchising bv op, die zich specialiseerde in het verwijderen van lak- en verflagen van meubels.[4]