Bijholte
In de wereld van vandaag is Bijholte een onderwerp dat steeds relevanter en interessanter wordt. Van de impact ervan op de samenleving tot de invloed ervan op het dagelijks leven van mensen: Bijholte is een terugkerend thema geworden in debatten, gesprekken en analyses. Naarmate we verder gaan in de tijd, blijft Bijholte diepgaande reflectie genereren op verschillende gebieden, van politiek en economie tot cultuur en technologie. Daarom is het essentieel om deze kwestie op een diepgaande en gedetailleerde manier aan te pakken, om de reikwijdte ervan te begrijpen en om de werkelijke impact ervan op ons leven te kunnen begrijpen. In dit artikel zullen we verschillende aspecten onderzoeken die verband houden met Bijholte, waarbij we het belang en de betekenis ervan vandaag bespreken.
De bijholten, neusbijholten,[1][2] sinus adnasales[3] of sinus paranasales[4] zijn bij de mens verschillende met lucht gevulde holten in de schedel die middels een dun kanaaltje in open verbinding staan met de neusholte.
Er zijn vier verschillende bijholten, die elk gepaard (links en rechts) voorkomen. Ze worden genoemd naar de schedelbotten waarin ze liggen:
- voorhoofdsholte[1] (Lat.: sinus frontalis[4]), gelegen pal boven de ogen.
- wiggenbeensholte (Lat.: sinus sphenoidalis[4]), de diepst gelegen holten, onder de hypofyse bij de schedelbasis
- zeefbeenholte (Lat.: sinus ethmoidalis[4]), gelegen in de ruimte tussen neus en oogkas. Dit is niet één holte maar het bestaat uit vele kleine holten.
- kaakholte[1] (Lat.: sinus maxillaris[4]), gelegen in het bovenkaakbeen. Dit zijn de grootste bijholten.
Bij de geboorte zijn de holten nog niet of nauwelijks aanwezig. De voorhoofdsholten ontstaan bijvoorbeeld pas rond het zevende levensjaar en zijn voltooid aan het eind van de puberteit. Bij ongeveer vijf procent van de volwassenen ontbreken de voorhoofdsholten.[5] De kaakholte is tot aan de tandenwissel nog vrij klein, omdat een deel van de ruimte nodig is voor de aanmaak van het volwassen gebit.
Net zoals de binnenzijde van de neus zijn ook de neusbijholten bekleed met slijmvlies.
Er kan een ontsteking plaatsvinden van de bijholten, wat bijholteontsteking (sinusitis) wordt genoemd.
Functies
In de literatuur is er nog debat over de mogelijke functie van de bijholtes.
Bijholten bij andere dieren
Veel gewervelde dieren hebben bijholten, maar hun aantal en plaats verschilt sterk.
- ↑ a b c Putz, R. & Pabst, R. (Red.) (2000). Sobotta. Atlas van de menselijke anatomie. Deel 1. Hoofd, hals, bovenste extremiteit. (2de druk). Houten/Diegem: Bohn Stafleu Van Loghum.
- ↑ Friedbichler, M., Friedbichler, I. & Eerenbeemt, A.M.M. van den (2009). Pinkhof Medisch Engels. Houten: Bohn Stafleu van Loghum.
- ↑ Triepel, H. (1910). Nomina Anatomica. Mit Unterstützung von Fachphilologen. Wiesbaden: Verlag J.F. Bergmann.
- ↑ a b c d e Federative Committee on Anatomical Terminology (1998). Terminologia Anatomica. Stuttgart: Thieme
- ↑ The University of Texas Medical Branch, Department of Otolaryngology/Head and Neck Surgery