In dit artikel gaan we dieper in op het onderwerp Belgonucleaire, omdat het een aspect is dat de laatste tijd erg relevant is geworden. Vanuit verschillende perspectieven heeft Belgonucleaire invloed gehad op de samenleving en heeft het tot debatten op verschillende gebieden geleid. Daarom is het essentieel om de implicaties en consequenties die Belgonucleaire met zich meebrengt, gedetailleerd te onderzoeken, en mogelijke oplossingen of alternatieven te analyseren. Daarnaast zullen we ingaan op verschillende meningen van deskundigen uit het veld, die relevante aspecten zullen belichten die zullen helpen het belang van Belgonucleaire in onze huidige realiteit beter te begrijpen.
Belgonucleaire was een Belgische nucleaire opwerkingsfabriek voor nucleaire brandstof te Dessel. Aandeelhouders van het bedrijf waren SCK•CEN en Electrabel-SUEZ. Het bedrijf telde 261 werknemers.
Van in de jaren zeventig produceerde Belgonucleaire MOX-kernbrandstof. Omwille van gewijzigde wetgeving, een dalende vraag en de concentratie van de opwerking in twee fabrieken (een in Frankrijk en een in Groot-Brittannië) werd de productie op 15 augustus 2006 stopgezet en zijn de bedrijven Belgoprocess, Tecnubel, SCK en Studsvik in 2009 begonnen aan de ontmanteling van de productie-eenheid. Dit werk zou in 2014 afgerond moeten zijn.[1]
De MOX-kernbrandstof in reactor 3 van de Kernenergiecentrale Fukushima I werd bij Belgonucleaire opgewerkt en in 1999 aan TEPCO geleverd. De staven werden in september 2010 in Fukushima in gebruik genomen.[2]