Bayraktar TB2

In de wereld van vandaag is Bayraktar TB2 een onderwerp dat steeds meer relevantie en aandacht heeft gekregen. Of het nu vanwege de impact op de samenleving, de historische relevantie of het belang ervan voor de persoonlijke ontwikkeling is, Bayraktar TB2 is een interessant onderwerp geworden voor mensen van alle leeftijden en achtergronden. In dit artikel zullen we de verschillende facetten van Bayraktar TB2 onderzoeken, van de oorsprong tot de implicaties ervan vandaag de dag. We zullen de evolutie ervan in de loop van de tijd analyseren, de invloed ervan op verschillende gebieden en de mogelijke projecties voor de toekomst. Bayraktar TB2 is een onderwerp dat ons aanzet tot reflectie, debat en diepgaande analyse, en daarom is het essentieel om al zijn dimensies te begrijpen.

Baykar UAV Team

De Bayraktar TB2 is een onbemand luchtvaartuig dat oorspronkelijk ontwikkeld is voor de Turkse strijdkrachten, maar nu ook door krijgsmachten uit andere landen gebruikt wordt. Hij werd ontwikkeld door de schoonzoon van president Erdogan, Selcuk Bayraktar,[1] met de Kale Group en Baykar Technologies.

Ontwerp

Bedieningskamer
Bayraktar grondbedieningsstation

De Bayraktar heeft een vleugel-rompverbinding zonder overgang met een omgekeerde V-staart. Brandstof wordt opgeslagen in blaastanks en het brandstofverbruik wordt automatisch uitgebalanceerd met magneetventielen.

Deze drones kunnen worden uitgerust met zelfsturende vliegtuigbommen, zoals de MAM-C en de MAM-L van de Turkse firma Roketsan.[2]

Het grondbedieningsstation is gebaseerd op de commando- en controlesystemen van de NAVO. Binnen het station bevinden zich de piloot, de payload-operateur en de missiecommandant.[3]

Operationele geschiedenis

Op 15 augustus 2018 maakte de Turkse landmacht met succes gebruik van de Bayraktar TB2 in een gezamenlijke grensoverschrijdende operatie van de Turkse strijdkrachten en de nationale inlichtingenorganisatie om in Irak een leider van de PKK uit te schakelen.[4] Daarnaast is het wapen ingezet in buurlanden van Turkije als Syrië, Libië, Azerbeidzjan en Oekraïne, alle verwikkeld in binnenlandse oorlogen. In juni 2019 berichtten internationale nieuwsmedia dat de Libische regering de Bayraktar gebruikte om een luchtmachtbasis aan te vallen die in het bezit was van het Libische Nationale Leger (LNA) van generaal Haftar.

Specificaties

Algemene kenmerken

  • Lengte: 6,5 m
  • Vleugelspanwijdte: 12 m
  • Max. startmassa: 650 kg
  • Krachtbron: 1 x Rotax 912-verbrandingsmotor, 100 pk
  • Prijs per stuk: 5 miljoen US-dollar (2021)[5]

Prestatie

  • Max. snelheid: 222 km/h
  • Kruissnelheid: 129,64 km/h
  • Communicatiebereik: 150 km
  • Max. hoogte: ongeveer 8.200 m
  • Autonomie: 27 uur
  • Laadvermogen: 55 kg

Gebruikers

Vlag van Azerbeidzjan Azerbeidzjan

Vlag van Marokko Marokko

Vlag van Oekraïne Oekraïne

Vlag van Turkije Turkije

Vlag van Qatar Qatar

Trivia