Aurélie Geurts

In dit artikel duiken we in de fascinerende wereld van Aurélie Geurts, waarbij we de oorsprong, de impact ervan op de hedendaagse samenleving en de relevantie ervan op verschillende gebieden onderzoeken. Vanaf het begin tot nu heeft Aurélie Geurts een fundamentele rol gespeeld in de geschiedenis van de mensheid, zowel op cultureel als technologisch vlak. Langs deze lijnen zullen we de evolutie ervan, de implicaties ervan en hoe deze onze manier van begrijpen van de wereld heeft gevormd, diepgaand analyseren. Daarnaast zullen we ons verdiepen in de mogelijke toekomstige implicaties ervan, en een brede en complexe visie bieden op dit intrigerende fenomeen dat de aandacht blijft trekken van miljoenen mensen over de hele wereld.

Aurélie Geurts
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonsgegevens
Geboren Diest, 27 februari 1992
Geboorteland Vlag van België België
Nationaliteit Belgisch
Beroep(en) fotograaf
Website
Portaal  Portaalicoon   Kunst & Cultuur

Aurélie Geurts (Diest, 27 februari 1992[1]) is een Belgisch fotograaf en docent aan het KASK.[2]

Opleiding en werk

Geurts studeerde in 2015 af aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Gent. Naar aanleiding daarvan besloot de fotoredactie van De Morgen om haar afstudeerproject, de fotoreeksen Frumoasa en Mia en Lena, te delen.[3]

Aurélie Geurts is van mening dat alles vanuit de dynamiek van menselijke relaties vertrekt. Om die goed vast te leggen, dompelt ze zichzelf graag volledig onder in hun wereld.[4] Ze is ervan overtuigd dat elk mens levenslessen met zich meedraagt die ons dichter tot de essentie van het leven kunnen brengen.[5]

Ze werkt vooral voor De Volkskrant,[6][7] De Morgen en Knack.

In oktober 2021 werd haar werk tentoongesteld in het FOMU.[8]

Publicatie

Voor het kookboek Al het eten van de wereld (2022, ISBN 9789463938563) van Daphne Aalders verzorgde Aurélie Geurts de fotografie,[9] en voor het boek Levenslessen van honderdjarigen (2022, ISBN 9789000385195) van Volkskrant-journalist Marjon Bolwijn zorgde ze voor de portretten van de opgevoerde honderdjarigen.[10]