Astrocyt
Het Astrocyt-thema is iets dat in de loop van de tijd de aandacht van veel mensen heeft getrokken. Of het nu vanwege de relevantie ervan in de huidige samenleving, de impact ervan op de geschiedenis of de invloed ervan op het dagelijks leven van mensen is, Astrocyt is een onderwerp van voortdurend debat geweest. In dit artikel zullen we verschillende aspecten onderzoeken die verband houden met Astrocyt, van zijn oorsprong tot zijn evolutie vandaag de dag. We zullen het belang ervan in verschillende contexten en de impact ervan op het leven van mensen analyseren, en een complete en gedetailleerde visie bieden die ons in staat stelt de relevantie ervan in de huidige samenleving te begrijpen.
Een astrocyt is een stervormige, vertakte gliacel in het centraal zenuwstelsel (CZS) met lange of korte uitlopers. Het zijn steuncellen in de zenuwbaan die liggen tussen een bloedvat en een zenuwcel (neuron).
Astrocyten hebben vele functies, ze verwijderen en/of produceren sommige neurotransmitters (GABA, ATP en glutamaat), regelen de ionenconcentratie en spelen een rol bij de ontwikkeling van het CZS door vorming van geleidende uitlopers waarlangs neuronen kunnen groeien. Bij muizen wordt bijvoorbeeld geen corpus callosum gevormd als er geen astrocyten ter plekke aanwezig zijn. De astrocyten stimuleren ook het herstel van neuronen bij eventuele beschadiging door gliose en hebben ook een ontgiftende functie. Astrocyten maken deel uit van de Bloed-hersenbarrière. Mogelijk spelen de astrocyten een belangrijke rol bij het ontstaan van epilepsie en Parkinson.
Astrocyten vormen een gesloten kring rond de bloedvaten in de hersenen, de zg. gliale schede.
De astrocyten zorgen ervoor dat de endotheel cellen van de bloedvaten strak tegen elkaar geduwd worden, zodat er geen stoffen tussen de endotheel cellen kunnen lekken.
De astrocyten bevatten transmembraaneiwitten die actief de neurotransmitter kunnen opnemen. Hierdoor kunnen ze de neurotransmitters recyclen