In dit artikel zullen we de fascinerende wereld van Alexandrijn diepgaand verkennen. Vanaf de oorsprong tot de relevantie ervan vandaag zullen we ons onderdompelen in een uitputtende analyse die ons in staat zal stellen het belang van Alexandrijn in verschillende aspecten van de samenleving volledig te begrijpen. Door middel van uitgebreid onderzoek zullen we de impact, voordelen, uitdagingen en mogelijke oplossingen ervan onderzoeken, met als doel een compleet en verrijkend overzicht van Alexandrijn te bieden. Bovendien zullen we in dit artikel leren over getuigenissen, casestudies, statistische gegevens en meningen van deskundigen, waardoor we ons perspectief kunnen verbreden en een alomvattende visie op Alexandrijn kunnen krijgen.
Een alexandrijn is in de Franse klassieke poëtische traditie een versregel van twee hemistiches van ieder zes lettergrepen met in het midden een cesuur. In de Nederlandse (en in navolging daarvan bijvoorbeeld ook de Duitse) traditie is een alexandrijn een zesvoetige jambische versregel, die uit zes jamben bestaat, met eventueel een cesuur na de derde. Ook als die zes jamben worden gevolgd door nog één onbeklemtoonde lettergreep (bijvoorbeeld vanwege het gebruik van vrouwelijk rijm) wordt nog steeds van een alexandrijn gesproken.
De alexandrijn is genoemd naar de Roman d'Alexandre van Alexandre de Bernay. Hij werd in de Nederlandse poëzie de dominante vorm rond het jaar 1600 voor bijvoorbeeld toneel en veel dichtgenres. Pas gaandeweg werd hij vervangen door de zogeheten pentameter met vijf jamben in plaats van zes. Inmiddels wordt hij nog zelden toegepast (een recente uitzondering vormen de gedichten in de bundel 'Idyllen' van Ilja Leonard Pfeijffer). De Nederlandse alexandrijn is een voorbeeld van een hexameter en wordt ook wel heroïsch vers genoemd.[1]